محبت به پیامبر(ص) از ارکان ایمان است. حتی اگر کسی تمام احکام شرعی را رعایت کند، اما در دل بغض پیامبر داشته باشد، کافر محسوب می‌شود. بی‌اعتنایی به ساحت پیامبر نیز نشانه عدم ایمان واقعی است.
◽️مراسم میلاد پیامبر(ص) مصداق آیات قرآن است و جمله آیه «وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ» تنها اذان گفتن نیست و وعده الهی برای بلندآوازه شدن نام پیامبر است. این مراسم، بدعت نیست چرا که ریشه در قرآن و سنت دارد.
◽️بدعت در شرع دو شرط دارد: اول اینکه در قرآن و سنت دلیلی برای آن وجود نداشته باشد و دوم اینکه به عنوان یک حکم دینی انجام شود. کارهای مباح که به عنوان دین انجام نگیرند، بدعت شرعی نیستند.
◽️«تفقه در دین» به معنای تعمق و رسیدن به اجتهاد تأکید کردند و حوزه‌های علمیه را پشتوانه‌ای عظیم برای تربیت فقیهان و مبلغان دانستند.
◽️تربیت فقیه و تربیت خطیب دو رکن اصلی حوزه است که باید تقویت شود. خطیب باید علاوه بر دانش دینی، با قرآن و نهج‌البلاغه مأنوس، مسلط به حفظ آیات و درد مردم را بشناسد درمان آن را بداند و از مسائل جامعه آگاه باشد.
◽️تقویت نویسندگی به زبان عربی در حوزه‌های علمیه یک ضرورت است. بسیاری از طلاب در نگارش متون عربی ضعف دارند و باید این خلاء جبران شود.
◽️ حفظ شأن طلبگی بسیار مهم است. طلبه سرباز امام زمان(عج) است و باید در ظاهر و باطن، انسانی آراسته و متناسب با این مقام باشد.
◽️ تخصص‌گرایی در حوزه امری نیکوست، اما باید اولویت با «فرائض» باشد نه «نوافل». در شرایط هجوم شبهات، باید نیروها را در زمینه‌های ضروری متمرکز کرد.
◽️کاهش تعطیلات و پیگیری جدی دروس حوزوی از دیگر توصیه‌های ایشان بود. تعطیلات طولانی‌مدت به روند آموزشی آسیب می‌زند و باید تا حد امکان کاهش یابد.
